سکانس فیلم قصه های عامه پسند : روایت ساعت طلایی (Pulp Fiction,1995)

فیلم قصه های عامه پسند

اطلاعات فیلم قصه های عامه پسند

(Pulp Fiction,1995)

عمدهٔ شهرت فیلم به دلیل به نمایش درآوردن ترکیبی کنایه‌آمیز از خشونت و شوخ‌طبعی، داستان غیرخطی، اشاره‌های سینمایی، ارجاعات آن به فرهنگ عامه و دیالوگ‌های آن است.

فیلم، نخل طلای جشنوارهٔ کن در سال ۱۹۹۴ را ازآنِ تارانتینو نمود و نامزد دریافت هفت جایزهٔ اسکار، شامل جایزه اسکار بهترین فیلم شد که تارانتینو و راجر آواری، فیلم‌نامه‌نویسان فیلم؛ توانستند جایزهٔ اسکار بهترین فیلم‌نامه غیراقتباسی را ازآنِ خود کنند. نامزدی بهترین کارگردانی برای کوئنتین تارانتینو و نامزدی بهترین بازیگر نقش اول مرد برای جان تراولتا، از دیگر دستاوردهای این فیلم در شصت‌وهفتمین مراسم جایزهٔ اسکار بودند. این فیلم در تقسیم جوایز اسکار به نوعی تحت تأثیر فارست گامپ قرار گرفت اما در جشنواره کن خوشتر درخشید و نخل طلا را نصیب تارانتینوی جوان و نه چندان مشهور کرد، در حالیکه رقیبی چون «قرمز» کیشلوفسکی داشت.

نام این فیلم ابتدا قرار بود ماسک سیاه باشد که نام مجله‌ای عامه‌پسند بوده‌است. نظیر داستان‌های عامه‌پسند این روایت‌های تو در تو ربطی به واقعیت بیرونی ندارند. دنیایی خلق می‌کند از آدم‌های غیرعادی و روزهای غیرمعمولی. شخصیت‌ها در وضعیت بدی قرار می‌گیرند و از آن وضعیت فرار می‌کنند و دچار وضعیت بدتری می‌شوند؛ نظیر وضع بوچ و مارسلوس یا هانی بانی.

ه‌طورکلی، ۷ قسمت روایت در فیلم موجود است. عنوان سه روایت اصلی به‌صورت متنی بر صفحهٔ سیاه در بین فیلم و به مدت چند ثانیه نمایش داده می‌شود:

1. سرآغاز – رستوران
2. پیش‌درآمد «وینسنت وگا و همسر مارسلوس والاس»
3. «وینسنت وگا و همسر مارسلوس والاس»^*
4. پیش‌درآمد «ساعت طلایی» (الف-گذشته، ب-حال)
5. «ساعت طلایی»
6. «وضعیت بانی»
7. سرانجام – رستوران